Junkyard Gem: 1979 Triumph TR7 کوپه

هنگامی که زمان بریتیش لیلاند رسید تا Triumph TR6 قدیمی را جایگزین کند، ماشینی که هر دو مقرون به صرفه بود. و به طور مستقیم برای فروش با MG MGB ساخت BL، MG Midget و Triumph Spitfire نیاز بود. این خودرو مدل رادیکال TR7 بود که برای اولین بار به عنوان مدل 1975 در ایالات متحده به فروش رسید. چند سال پیش یک کوپه TR7 Drophead 1979 را در یکی از محوطه‌های کالیفرنیا دیدیم، و اکنون برای یک نمونه دور ریخته‌شده از نسخه سقف سخت برای همان سال به ایالت گلدن برمی‌گردیم.

فروش TR7 در آمریکای شمالی تا سال 1976 با TR6 همپوشانی داشت، سپس تا سال 1981 ادامه یافت. این یک سال بیشتر از MGهای جدید در اینجا بود.

جنرال موتورز باید از این نشان‌های شرکتی بریتیش لیلاند الهام گرفته باشد، زمانی که این شرکت نشان‌های گلگیر “مارک برتری” را در دوره‌ی تلخ اواسط تا اواخر دهه 2000 روی خودروهای خود گذاشت.

موتور TR7 از نوع چهار شیبدار SOHC بود که با مشارکت ساب توسعه یافت و اولین بار در Saab 99 و Triumph Dolomite نصب شد. این موتور 2.0 لیتری دارد و 85.5 اسب بخار قدرت دارد (بریتیش لیلاند از ادعای نیم اسب تردیدی نداشت).

گیربکس در این خودرو پنج سرعته دستی است. یک اتومات سه سرعته موجود بود، اما من هرگز یک TR7 دو پدال ندیده بودم.

این یکی با استانداردهای خودروهای بریتانیایی که دهه‌ها در خیابان‌ها فراموش شده بودند، سطل زباله نیست.

به نظر می رسد این دستگاه پخش کننده AM/FM/8 آهنگ کارخانه ای به همراه تهویه مطبوع است. هزینه رادیو 198 دلار و تهویه مطبوع 500 دلار بود که در سال 2023 به 885 دلار و 2234 دلار می رسد.

از آنجایی که این خودرو عمر خود را در منطقه خلیج سانفرانسیسکو به پایان می‌رساند، مناسب است که برچسبی با آرم رایانه اپل داشته باشد که از سال 1977 تا 1998 استفاده می‌شد.

در اواخر دهه 1970، اکثر خریداران خودرو آمریکایی نسبت به محصولات بریتیش لیلاند و کیفیت ساخت بدشان احتیاط می کردند. با این حال، 12733 اسپیت فایر و TR7 برای مدل سال 1979 در ایالات متحده فروخته شد.

هیچ ماشین اسپرت دیگری شبیه آن نیست. هیچ ماشین اسپرت دیگری مانند آن رانندگی نمی کند.

یک گوه جسورانه و بریده بریده با قیمتی جسورانه و ناقص.

“اگر ما یک TR7 داشتیم هرگز ما را نمی گرفتند!”