جاده به مسابقه: طی کردن مسافت با پورشه 914
تیم ابوت وقتی این پورشه 914 مدل 1970 را به دست گرفت، هرگز قصد ساخت یک ماشین مسابقه ای را نداشت.
تیم به‌عنوان مردی که در پشت کارگاه Abbot Cars، یک کارگاه تخصصی ترمیم تخصصی پورشه در آفریقای جنوبی بسیار مورد توجه قرار گرفته، تمام مدل‌های کلاسیک اشتوتگارت را می‌شناسد. وقتی نوبت به 914 می‌رسد، او کاملاً در اردوگاه “عاشق آن” است.
علاقه تیم به مدل تقسیم عقاید در ابتدا در طول ترمیم 914 پدرش در سطح کنکور در اواسط دهه 1980 به وجود آمد. آن ماشین در نهایت فروخته شد و به ایالات متحده فرستاده شد، اما تیم به خودش قول داد که روزی خودش را بسازد.
این فرصت در سال 2005 ایجاد شد، زمانی که یکی از مشتریان تیم تصمیم گرفت از ماشین خود جدا شود – این 914 که در آن زمان با موتور 2.0 لیتری نوع 4 کار می کرد. در ابتدا، ایده تیم این بود که پورشه را برای استفاده سریع در جاده ها و روز های پیست گاه به گاه ارتقا دهد. این نوع جهت‌گیری غیرمعمول نیست، اما داشتن یک پروژه به چیزی بسیار بزرگ‌تر نیز تبدیل نمی‌شود.
در سال 2008 بود، زمانی که تیم، پسرش داگلاس، پسر عموی دونوان و برادر آنتونی، که در آن زمان ریاست بخش نرم‌افزار مهندسی F1 ردبول ریسینگ را بر عهده داشت، همگی برای مسابقات معتبر Le Mans Classic به فرانسه سفر کردند. در این رویداد بود که مسیر آینده 914 نوشته شد.
تماشای اتومبیل‌های کلاسیک در اطراف Circuit de la Sarthe الهام‌بخشی بود که تیم – با تشویق خانواده‌اش در شرکت‌کنندگان – برای ساخت 914 برای همان رویدادی که همه آن‌ها تماشا می‌کردند، به آن نیاز داشت.
در بازگشت به آفریقای جنوبی، تیم زمان کمی را برای تحقیق در مورد 914 ماشین مسابقه کارخانه ای تلف کرد، با این ایده که چیزی مشابه از ماشین جاده خود بسازد. او نیازی به نگاه کردن به سه اتومبیلی که پورشه برای ماراتن دو لا روت 1970 ساخت – یک مسابقه استقامتی 84 ساعته که در پیست‌های ترکیبی شمال و جنوب نوربرگ رینگ برگزار می‌شد – 28.3 کیلومتر در هر دور بود، نداشت. در پایان این رویداد طاقت فرسا سه و نیم روزه، سه اثر 914/6s از خط پایان 1، 2 و 3 عبور کردند. اولین خودرو که توسط کلود هالدی، ژرارد لاروس و هلموت مارکو هدایت می‌شد، 360 دور را طی کرد و بیش از 10200 کیلومتر را طی کرد. جای تعجب نیست که برخی از تولیدکنندگان از این رویداد برای آزمایش از راه دور مدل های جدید خود استفاده کردند.
ماشینی که در اینجا می بینید همان چیزی است که تیم «914/6 GT Marathon de la Route Tribute» خود می نامد. همانطور که انتظار می‌رفت با چنین نامی، بسیاری از اصلاحات بر اساس تغییراتی هستند که در خودروهای کار استفاده می‌شوند، اما تیم همچنین به بسته تجهیزات ویژه M471 که پورشه ارائه کرده بود نگاه کرد تا 914/6 را برای مسابقات تولید SCCA در SCCA معرفی کند. ایالات متحده آمریکا. این تجهیزات شامل فلرهای فولادی عریض و گلگیر جلو، پانل های راکر فایبرگلاس و چرخ های فوکس از جمله موارد دیگر بود.
مقررات Marathon de la Route اجازه می داد که ظرفیت موتور 914/6 تا 10٪ افزایش یابد، اما بلوک کارخانه باید حفظ می شد. تیم پس از تهیه یک موتور 2.0 لیتری شش سیلندر پورشه، ظرفیت آن را با غلاف کردن بلوک و نصب پیستون های بزرگ تراکم بالا به 2.2 لیتر افزایش داد. یک میل لنگ تقویت شده اضافه شد و سر سیلندرها جابجا شدند و با سوپاپ های بزرگتری نصب شدند. نتیجه فشرده سازی 10.0:1 است.
هنگامی که کاربراتورها برای این نوع راه اندازی استفاده می شوند، معمولاً 45 های دوقلو هستند که به آن اشاره می کنند، اما تیم واحدهای 40 میلی متری وبر دوقلو کمی کوچکتر را انتخاب کرد. اگزوز شبیه به سیستمی است که توسط اتومبیل‌های Marathon de la Route استفاده می‌شود، که در آن دو شاخه می‌توانند درپوش باشند.
در نهایت، با یک سیستم جرقه دوقلو در بازی، تنظیمات موتور 2.2 لیتری پورشه قدرت 180 اسب بخاری و توانایی دور زدن تا 9000 دور در دقیقه را نشان داد.
برای استفاده کامل از خروجی موتور، گیربکس 5 سرعته 914 با دنده های نسبت نزدیک مناسب برای اکثر مدارهای آفریقای جنوبی اصلاح شد. یک چرخ فلایویل سبک وزن و کیت کلاچ مسابقه ای نیز تعبیه شده بود.
اگرچه تیم هیچ بخش از 914 را نادیده نگرفته است، اما توجه ویژه ای به آماده سازی و وزن شاسی شده است تا فرمان پذیری کامل شود. رول کیج کامل کروم-مولی به چهار نقطه تعلیق متصل می شود که به گفته تیم، خودرو را به میزان قابل توجهی سفت کرده است. این ترازو فقط 890 کیلوگرم وزن دارد، بنابراین نسبت قدرت به وزن نسبتاً سالم است.
برای سیستم تعلیق، قسمت جلو دارای پایه‌های مک فرسون با کمک فنرهای Bilstein و میله‌های پیچشی است، در حالی که قسمت عقب از کویل‌اورهای مبتنی بر Bilstein بهره می‌برد. و برای ترمزها، تیم 914 را با روتورهای پورشه 930 توربو در همه گوشه ها، با 930 کالیپر جلو و 911S در عقب مشخص کرده است. سیلندرهای اصلی ترمز دوگانه نیز تعبیه شده اند، با یک کنترلر بایاس AP Racing در داخل کابین.
وقتی نوبت به چرخ‌ها رسید، تیم می‌خواست یک راه‌اندازی پلکانی اجرا کند، که تا حدودی این عدم تطابق را توضیح می‌دهد. ابعاد جلوی فوچ 15 در 7 اینچ با لاستیک‌های Bridgestone Potenza RE-11S 205/50R15 و قسمت‌های عقب پرفورمنس سوپرلایت 15×8 اینچ با همان لاستیک‌های نیمه لغزنده اما در 225/50R15 ساخته شده است.
بدنه 914 یکی از معدود جنبه های ساخت کامل شده است خارج از از کارگاه Abbot Cars، اما تیم می‌دانست که تحویل خودرو به آنتون دکر در Exclusive Conversion کار درستی است. شعله کردن قوس های فولادی پورشه در فایبر گلاس و استفاده از مواد کامپوزیت برای لایه برداری مجدد درها، کاپوت، صندوق عقب و سپرها همیشه کار بزرگی بود، اما به خوبی اجرا شده است.
آخرین لمس بیرونی با یک اسپری کامل در پورشه سیگنال نارنجی و رنگ آمیزی با الهام از پورشه شماره 3 914/6 که در سال 1970 در ماراتن د لا روت با رانندگان Björn Waldegaard، Åke Andersson و Guy Chasseuil دوم شد، به دست آمد.
فضای زیادی در کابین 914 وجود ندارد، به خصوص زمانی که یک رول کیج کامل را به ترکیب اضافه می کنید، اما از فضا با هر چیزی که انتظار دارید در یک ماشین مسابقه ببینید و نه چیزهای دیگر، به خوبی استفاده می شود. با این اوصاف، تیم مایل بود کابین را تا حد امکان راحت کند، از این رو فرش – البته یک نوع سبک وزن. یکی از ارتقاءهای دقیق استفاده از گیج های 911 است، به این معنی که یک سرعت سنج با سرعت 10000 دور در دقیقه – با توجه به اینکه موتور تقریباً این عدد را می بیند – و یک سرعت سنج 300 کیلومتر در ساعت وجود دارد.
اگر چه تیم 914/6 GT Marathon de la Route Tribute برای رقابت در Le Mans Classic ساخته شد، اما او هرگز با آن به آنجا نرسید. با این حال، رویدادهای مسابقه ای تاریخی زیادی در آفریقای جنوبی دیده شده است، از جمله رویدادهای کیالامی 9 ساعت یکپارچهسازی با سیستمعامل و Passion for Speed. بهتر از این، تیم وظایف رانندگی را با پسرش داگلاس و دخترش جنیفر به اشتراک گذاشته است، بنابراین مسابقه با 914 یک امر خانوادگی واقعی بوده است – با توجه به نحوه ظهور ماشین در وهله اول.
برد لرد
اینستاگرام: speedhunters_brad
عکس ها توسط استفان کوتزه
اینستاگرام: stefankotzemedia
www.stefankotze.com