راهنمای مبتدیان برای کواترو
از زمان راه اندازی Unbound Vol. 6: سر به سر، ما سوار قطار هیپ آئودی شده ایم تا بازگشت این خودروساز را جشن بگیریم نیاز به سرعتدنیای دیجیتال
ما به‌روزرسانی‌های درون بازی را کشف کرده‌ایم و حتی به پنج آئودی برتر تیونینگ شده خود نگاه کردیم. شکارچیان سرعت در طول سال ها. اما برای موضوع این هفته، ما همه شما را به مدرسه می بریم… مدرسه کواترو.
تقریباً در سال 2024 یک نوع کواترو از هر آئودی تولیدی پیدا خواهید کرد. با این حال، منشأ آن به دهه 1970 باز می‌گردد، با مهندسان یورگ بنسینگر و والتر ترزر که به طور گسترده برای پیشگام بودن (و نیروی محرکه پشت سر) این فناوری پیش از عرضه جهانی آن شناخته می‌شوند. در ماشین جاده ای Ur-quattro 1980.
سپس، همانطور که آئودی آن را در کمپین رالی خود از سال 1981 به بعد عرضه کرد، به سرعت مشخص شد که این انقلاب تمام چرخ محرک باقی مانده است. آئودی نه تنها بین سال های 81 تا 86 دو عنوان قهرمانی مسابقات جهانی رالی و 24 پیروزی را کسب کرد، بلکه از زمان 037 لانچیا در سال 1983، هیچ برنده دو چرخ متحرک WRC وجود نداشت.
کواترو آئودی ممکن است مشهورترین سیستم چهارچرخ محرک روی کره زمین باشد، اما این اولین در نوع خود نبود – نه از راه دور. گیربکس های اولیه چهار چرخ متحرک به زمان پیدایش موتور احتراق داخلی برمی گردد. برادر هلندی ژاکوبوس و هندریک یان اسپایکر در سال 1902 با Spyker 60 HP خود راه را هموار کردند.
در دهه های بعد، چندین سیستم 4×4 برای مصارف نظامی و خارج از جاده توسعه یافتند، از جمله جیپ ویلی و سری 1 لندرور.
ماشین های معمولی چطور؟ خوب، FF جنسن از سال 1966 و لئون سوبارو در سال 1971، هر دو مدتها قبل از پیوستن آئودی به حزب، از سیستم چهار چرخ متحرک استفاده می کردند. چیزی که کواترو را متفاوت می کرد این بود چگونه هر چهار چرخ را به حرکت در می آورد.
آئودی به جای استفاده از جعبه انتقال سنگین و ناکارآمد برای راندن هر دو محور، دیفرانسیل مرکزی سبکتر و کوچکتر را برای ارائه قدرت جلو و عقب توسعه داد. سپس، هنگامی که کشش حتی محدودتر شد، دیافراگم مرکزی را می‌توان با یک دکمه جاروبرقی قفل کرد و به دیافراگم‌های جلو و عقب اجازه داد با همان سرعت بدون لیز خوردن بچرخند.
اما تغییر واقعی بازی در سال 1987 زمانی رخ داد که آئودی تفاوت مرکزی Torsen (حسگر گشتاور) را معرفی کرد. برخلاف سایر سیستم‌ها، این سیستم به آئودی اجازه می‌داد تا در صورت نیاز، قدرت را بین محورها تقسیم کند. بنابراین به جای ارسال قدرت 50:50، می تواند چیزی از 25 تا 75 درصد را به محوری که بیشترین چسبندگی را دارد ارسال کند. این نوع فناوری در حال حاضر عادی به نظر می رسد، اما نزدیک به چهار دهه را به عقب برگردانید و می توانید ببینید که چرا کواترو هم در اتومبیل های سواری و هم در موتور اسپورت به چنین شهرتی دست یافته است.
در سال 2024، اصطلاح “quattro” اکنون بسته به مدل و کاربرد مورد نظر در انواع مختلفی وجود دارد – برخی از آنها قبلاً با آنها آشنا هستید، برخی دیگر شاید نه. بنابراین، یک قلم و کاغذ بردارید. کلاس الان در جلسه است
آغاز: چه زمانی همه چیز شروع شد؟
در سال 1976، والتر ترزر خود را به عنوان رئیس برنامه “خودروهای ویژه پیشرفته” آئودی یافت. یکی از اولین وظایف او نظارت بر توسعه مخفیانه یک خودروی تمام چرخ محرک و با عملکرد بالا بود که توسط مدیر عامل آئودی فردیناند پیک دستور داده شده بود.
این پروژه حتی نام مناسبی هم نداشت و نمونه اولیه آن به سادگی با نام A1 شناخته می‌شود (مخفف شماره یک چهار چرخ متحرک). علاوه بر این، هیچ کس به جز Piëch و مهندسان آئودی – از جمله Treser و Bensinger – از این طرح اطلاع نداشت. مخصوصا فولکس واگن نیست.
داستان از این قرار است که در حین گفتگو با رئیس توسعه شاسی خودروی فولکس واگن در اینگولشتات، مهندس به Treser مباهات می‌کند که هندلینگ خودرو در چهار چرخ متحرک، آفرود VW Iltis چقدر عالی است، قبل از اینکه سریعاً در مورد کیفیت خوب اظهارنظر کند. اگر ایلتیس بتواند قدرت بیشتری برای درخشش از رقبای خود داشته باشد.
با شنیدن این موضوع، ترزر بیشتر مجذوب ایده استفاده از سیستم چهار چرخ محرک در یک وسیله نقلیه سواری اسپرت، کوپه یا دو نفره شد. Piëch نیز همین دیدگاه را داشت که در نهایت پایه و اساس اولین خودروی تولیدی چهار چرخ محرک آئودی، Ur-quattro شد. Ur به معنای اصلی و quattro به معنای چهار … در ایتالیایی است.
با این حال، Ur-quattro تقریباً چیزی کاملاً متفاوت نامیده می شد. Carat – مخفف ‘Coupé All-Wheel-Drive Turbo’ – نامی بود که مورد علاقه هیئت مدیره آئودی بود، اما به دلیل این نام که قبلاً توسط یک برند عطر زنانه استفاده می شد، پیشنهاد قبلی Treser (Audi quattro) بود که برتری داشت.
معرفی تورسن
«تورسن» ممکن است شبیه یکی دیگر از مهندسان آئودی به نظر برسد، اما این اصطلاح در واقع به معنای سنجش گشتاور است. این پیشرفت در سال 1987 بود که واقعاً انقلابی در نحوه عملکرد گیربکس های چهار چرخ متحرک ایجاد کرد.
در اولین Ur-quattro از یک دیفرانسیل مرکز باز با قابلیت قفل دستی از طریق کلید داشبورد استفاده شد. اما از سال 1988 به بعد، این دیفرانسیل تورسن – نوع 1 – جایگزین شد که به این امکان را می داد که گشتاور موتور بسته به اینکه کدام یک بیشتر به آن نیاز دارد، به طور خودکار به هر محور ارسال شود.
به‌طور پیش‌فرض، تقسیم‌بندی توزیع 50:50 را ارائه می‌کرد، اما با تغییر چسبندگی یا کشش، می‌توان تا 80 درصد از گشتاور موجود را بدون نیاز به ورودی دستی به هر دو محور ارسال کرد.
با این حال، این بدون محدودیت نبود. مانند یک دیفرانسیل لغزش محدود معمولی، تورسن نوع 1 با مقدار گشتاوری که می تواند به یک محور عرضه شود محدود می شود. بنابراین اگر یکی از محورها گیرش نداشته باشد، به محور دیگر نیز گشتاور قابل توجهی ارائه نخواهد شد.
آئودی برای مبارزه با این مشکل در ابتدا نسل دوم کواترو را با قفل دستی دیفرانسیل عقب عرضه کرد. پیشرفت‌های بعدی (و تغییر به سمت دیفرانسیل‌های کنترل‌شده الکترونیکی) به این معنی بود که هر گوشه ماشین را می‌توان برای محدود کردن چرخش چرخ کنترل کرد و اجازه داد گشتاور چرخ‌های کم کشش از طریق دیفرانسیل تورسن به چرخ‌های با کشش بالا منتقل شود.
در مورد Haldex چطور؟
در مورد سیستم‌های کواترو اولیه، آئودی از یک موتور نصب شده به صورت طولی با دیفرانسیل مرکزی برای ارائه سیستم چهارچرخ محرک دائمی با قابلیت جابجایی گشتاور بین محورها با دیفرانسیل مرکزی Torsen استفاده کرد.
اما در مورد آئودی‌های عمدتاً دیفرانسیل جلو چطور؟ به سادگی، “Haldex” به نام سازنده اصلی اشاره دارد، و این پیشرانه برای ارائه اختیاری تمام چرخ محرک در خودروهای چرخ جلو که مجهز به موتورهای عرضی هستند طراحی شده است. به عنوان مثال، مدل های نسل اول TT و S3 را در نظر بگیرید.
برای سفت نگه داشتن بسته بندی، هالدکس از یک کلاچ چند صفحه ای در دیفرانسیل عقب (به جای دیفرانسیل مرکزی) برای درگیر شدن چرخ های عقب در مواقع لزوم استفاده می کند، نه اینکه مانند مدل های قبلی به طور دائم رانده شود. پایین دست؟ به دلیل موقعیت کلاچ و چرخ‌های جلو که همیشه به حرکت در می‌آیند، مدل‌های قبلی Haldex تنها می‌توانستند تا 50 درصد از گشتاور موجود را به محور عقب ارسال کنند. این بدان معناست که – در بیشتر موارد – هالدکس در مقایسه با مدل‌های قبل از خود احساس «درست» کواترو نداشت، چیزی که آئودی بعداً به آن پرداخت…
چهار اولترا
برای اکثر آئودی های مدرن، Quattro ‘Ultra’ چیزی است که معمولا استفاده می شود. این (همانطور که از نامش پیداست) بهترین در هر دو جهان است، که حسگر گشتاور سنتی را با توانایی حرکت چرخ‌های جلو بدون ایراد ترکیب می‌کند.
چرا می خواهید عمدتاً از چرخ های جلو استفاده کنید؟ خوب، آئودی دریافت که 90 درصد رانندگی نیازی به ارسال نیرو به هر چهار چرخ ندارد. هرکسی که نمودار داینو را دیده باشد می‌داند که سیستم چهار چرخ محرک قدرت را کاهش می‌دهد، که به نوبه خود سوخت بیشتری مصرف می‌کند و راندمان کلی را کاهش می‌دهد.
راه حل؟ از یک کلاچ با کنترل الکترونیکی در دیفرانسیل عقب استفاده کنید (درست مانند Haldex) اما با کلاچ دیگری که در جعبه دنده قرار دارد و میل محرک را به طور کلی قطع می کند. طبق گفته آئودی، این کار راندمان سوخت را نزدیک به 20 درصد بهبود می بخشد.
سرگرمی با quattro ultra نیز به همین جا ختم نمی شود. سیستم کواترو اولترا آئودی با گرفتن داده‌های به‌دست‌آمده از سنسورهای مختلف اطراف خودرو (از جمله موقعیت GPS و دمای بیرون)، حتی می‌تواند بدون نیاز به مداخله دیگری، زمان نیاز راننده به جلو یا چهار چرخ محرک را پیش‌بینی کند.
در مورد آئودی R8 با سمت عقب چطور؟
تا کنون، کواترو را به صورت عرضی و طولی بررسی کرده‌ایم. اما در مورد چیزهای عجیب و غریب در محدوده – سوپراسپرت R8 با موتور V10 که در وسط نصب شده است؟ به طور طبیعی، این دارای یک تنوع کواترو منحصر به فرد است که از یک کلاچ چند صفحه ای هیدرولیک کنترل شده الکترونیکی استفاده می کند.
به دلیل موتور سنگین در عقب، به‌طور پیش‌فرض، R8 با انشعاب 85 درصدی به محور عقب و 15 درصدی در جلو، بایاس عقب است. اما، هنگامی که نیازهای گیره یا رانندگی تغییر می کند، یک پمپ پیستونی محوری الکتریکی (که می تواند تا 40 بار فشار ایجاد کند تنها در چند میلی ثانیه) صفحات اصطکاک داخل کلاچ را به هم فشار می دهد و امکان تغییر مداوم گشتاور بین جلو و عقب را فراهم می کند. محورها
در نسخه های نسل دوم R8، این حتی به کواترو اجازه می دهد تا 100٪ گشتاور موجود را در محور جلو یا عقب توزیع کند. اما اگر شما واقعا R8 دیفرانسیل عقب می خواهید، R8 RWS ساخته شده بین سال های 2017 تا 2018 پاسخ شماست. این خودرو فقط با دیفرانسیل عقب سبک تر، سریع تر و دائمی است.
مورد علاقه شما چیست؟
این فناوری بسیار زیادی است که در مدت زمان کوتاهی قابل هضم است، و ما می دانیم که قبل از اینکه اشاره کنید چه چیزی را از دست داده ایم، به سختی سطح quattro را خراش می دهد. اما کواترو قطعه مهمانی آئودی است. این فناوری نه تنها آنها را در دهه 80 روی نقشه قرار داد، بلکه حتی تا سال 2024 نیز با وسایل نقلیه‌ای که بیش از هر زمان دیگری دارای سیستم چهارچرخ محرک هستند، به این کار ادامه می‌دهد.
طبیعتاً، این اعتبار در طول سال‌ها، نسخه‌های کواترو بسیار ویژه‌ای را به ارمغان آورده است، از خودروی مسابقه‌ای IMSA GTO گرفته تا R18 e-tron برنده Le Mans. اما اگر مجبور بودیم فقط یکی را انتخاب کنیم؟ ما پنج سیلندر و پنج در – آئودی RS2 آوانت داریم.
واگن سریعی که با پورشه ساخته شد و در اوایل دهه 1990 نیز دارای کواترو بود؟ حتی با توجه به استانداردهای امروزی، آنها فوق‌العاده باحال و سریع هستند.
آئودی مجهز به کواترو مورد علاقه خود را در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید.
Speedhunters
اینستاگرام: thespeedhunters