فورد فستیوا، کیا ساب کامپکت و جهانی مزدا (قسمت سوم)

امروز بار دیگر به فورد فستیوا بازمی گردیم، زیرا هاچ بک ساب کامپکت طراحی شده مزدا به سواحل آمریکای شمالی یورش برد. این کار را با یک نشان فورد و یک VIN کره جنوبی، توسط یک کارخانه کیا انجام داد. اما آمریکای شمالی تنها جایی نبود که فرود آمد.

همانطور که آخرین بار فهمیدیم، فستیوا در چندین کشور مختلف ساخته شد و در طول یک تاریخ گسترده هویت های بسیاری را به خود اختصاص داد. فستیوا هنوز به پایان عمر خود نرسیده است، اما در مقاله ای جداگانه به آن خواهیم پرداخت. ما امروز را در آمریکای شمالی، در حدود سال 1987 انتخاب می کنیم.

فستیوا مستقیماً از کره جنوبی برای مدل هیجان انگیز 1988 وارد شد. در حالی که فقط در نمایندگی‌های فورد در ایالات متحده فروخته می‌شد، توزیع کانادایی آن را در محوطه‌های مرکوری نیز پارک کرد. با این حال، کانادایی ها مجبور بودند مدت بیشتری را برای دریچه های ساب کامپکت منتظر بمانند، زیرا Festiva تا سال 1989 به آنجا نرسید. برای تاریخچه مختصری از تریم های اولیه ارائه شده در Festiva به ورودی قبلی مراجعه کنید.

استایل اولیه این مدل فقط مدت کوتاهی به طول انجامید، زیرا فستیوا به طور کلی برای مدل سال 1990 فیس لیفت و ارتقاء یافت. در مورد جلوه های بصری، چیزی برای جذب مشتریان جدید به نمایشگاه وجود نداشت. تغییر سرفصل جلوپنجره جدید بود که شاهد جابجایی فورد آبی بیضی بود اندکی. در جلوپنجره، درست در شمال مرکز، بیشتر به سمت بالا حرکت کرد. جلوپنجره دو میله اولیه Festiva رشد جدیدی در وسط داشت، مقداری پلاستیک اضافی روی طراحی اولیه اعمال شد. لوگوی فورد در داخل اکستنشن جدید پلاستیکی دماغه قرار گرفته بود.

در غیر این صورت، قسمت جلو با تغییری در چراغ‌های جلو یا سپر ثابت می‌ماند. حتی طراحی چرخ فولادی نیز بدون تغییر باقی ماند. در کنار، یک آینه درب جدید وجود داشت که ظاهری آیرودینامیک تر از مدل قبلی خود داشت. آینه ها به جای ظاهر منحنی آینه قبلی، در یک لولای عمودی جدید به طرفین تا می شوند. قسمت عقب هاچ بک کاملاً بدون تغییر بود.

اگر تغییرات مکانیکی همراه با جلوپنجره جدید نبود، ارزش آن را نداشت که به‌روزرسانی 1990 آمریکای شمالی را تازه‌سازی نامید. موتور 1.3 لیتری مزدا B3 ترکیب سوخت خود را از کاربراتور به تزریق سوخت مدرن تر تغییر داد. کتابچه راهنمای مجازات چهار سرعته از بین رفته بود، زیرا تمام تریم ها دارای پنج سرعته بودند. مزدا سه سرعته اتوماتیک بدون تغییر باقی ماند.

در جاهای دیگر برخی تغییرات ایمنی وجود داشت. با نزدیک شدن کیسه‌های هوا، محدودیت‌های غیرفعال به یک مقررات اجباری تبدیل شد، و فستیوا همراه با اضافه شدن کمربندهای موتوردار جلو که روی یک مسیر در در می‌چرخید، بازی کرد. خوشبختانه، مسافران صندلی عقب اکنون ارزش ایمنی بیشتری را دارند: کمربندهای شانه ای صندلی های عقب به تجهیزات استاندارد تبدیل شده اند.

در سال 1990، قیمت پایه فستیوا L در ایالات متحده 6579 دلار (14929 دلار) بود. بالا رفتن از L Plus دو ارتقای مهم را به همراه داشت: یک رادیو AM/FM واقعی و یک مه‌گیر عقب برای دریچه! آن تریم ۷۳۷۱ دلار (۱۶۷۲۷ دلار به تناسب) درخواست کرد. برای استفاده از ال‌ایکس با آینه‌های بیرونی برقی، برف پاک‌کن عقب، شیشه‌های رنگی و چرخ شیب‌دار، 8010 دلار (18177 دلار) نیاز دارید.

سال بعد در سال 1991، تریم‌ها برای فستیوال آمریکای شمالی عوض شدند. ترکیب قبلی L، L Plus و LX شاهد ترکیب دو تریم آخر در GL منحصر به فرد بود. برای جبران گزینه‌های کمتر، GL رینگ‌های آلیاژی استاندارد و یک بسته ورزشی اختیاری را دریافت کرد که نوارهای نواری و سایر لوازم جانبی سریع را اعمال می‌کرد. ترکیب تریم تلاشی برای پس انداز مقداری پول نقد از طرف فورد بود. L در سال 91 با قیمت 6905 دلار (14831 دلار) گرانتر شد، اما GL در وسط L Plus و LX منقرض شده مربع بود و با قیمت 7745 دلار (16635 دلار) بود.

مشخص شد که سال 1991 سال برجسته ای برای فستیوا بود، زیرا در سال 1992 مشتریان دیگر نمی توانستند فرمان برقی را انتخاب کنند. آخرین مدل فستیوا 1993 بود که هیچ تغییر اساسی در کوچکترین خودروی فورد ایجاد نشد. در کل دوره، فستیوا به سبک بدنه هاچ بک سه در محدود بود تا بیش از حد با اسکورت بزرگتر رقابت نکند. همانطور که در یک لحظه خواهیم دید، سایر بازارها به فستیوا اجازه دادند تا بند بلندتری داشته باشد و به اشکال مختلف سرگرم کننده (به رغم پیکاپ ساخت ایران) منشعب شد.

فستیوا در آمریکای شمالی چندان موفق نبود: بین سال‌های 1988 و 1993، فورد حدود 350000 نمونه را تغییر داد. برای مقایسه، اسکورت بزرگتر و بسیار قابل قبول تر، 387815 نمونه فروخت در سال 1988 مجموع فروش اسکورت در حالی که آن و فستیوا تعداد زیادی از دلال ها را اشغال کرده بودند، 1,763,597 بود.

در حالی که در فروش فستیواس به آمریکایی های شمالی شکست خورده بود، فورد همچنین تلاش کرد فستیواهای بیشتری را به بازار ژاپن ارائه دهد. در سال 1989 این شرکت ساخت جالب هست تصمیم برای آغاز واردات خودروهای هاچ بک پنج در (Festiva 5) و سدان (Festiva β) از کره جنوبی به این کشور اتوراما نمایندگی ها در ژاپن و در حالی که آنقدرها هم عجیب به نظر نمی رسد، دو مدل بدنه جدید فقط در فرمان چپ ارائه می شدند. نسبتا ناخوشایند برای خریدار خودروهای اقتصادی در JDM سمت راست. فستیوا ژاپن یکی از اولین فستیوال هایی بود که از بین رفت، زیرا تولید مزدا برای بازار داخلی در دسامبر 1992 به پایان رسید.

در جاهای دیگر، فستیوا نیز با مشکل مواجه شد. مزدا نسخه خود را از فورد کاندید به عنوان 121 تولید کرد و آن را در بازارهای استرالیا و اروپا در سال 1987 به بازار عرضه کرد. تولید تنها تا سال 1990 ادامه یافت و مزدا استرالیا واحدهای باقی مانده را تا فوریه 1991 حمل کرد. سه درب جایگزین شد. سال توسط یک نسخه پنج در، و فورد نشان های خود را بر روی آن زد تا سعی کند به افزایش فروش کمک کند. وفاداری داخلی و اینها. تنها راه برای دریافت فستیوا اتوماتیک در استرالیا خرید پنج در بود.

فورد یک بار دیگر، در اوایل سال 1993، سه در را بازگرداند. نام جدیدی منحصر به فرد برای بازار استرالیا بود: Festiva Trio. مانند آمریکای شمالی، تمام 121ها و فستیواهای استرالیایی از پیشرانه 1.3 لیتری B3 بهره می بردند – بدون BJ برای لذت بردن. فستیوا تا مارس 1994 در استرالیا ادامه داشت.

همانطور که در بالا ذکر شد، مزدا 121 به استرالیا و اروپا صادر شد. قاره اخیر توسط فیستای موفق فورد پوشیده شده بود، بنابراین مزدا آزاد بود تا کالاهای خود را به آنجا ببرد. در اروپا، 121 به ارزان‌ترین نقطه بازار اقتصادی عرضه می‌شد، جایی که با کوچک‌ترین موتور 1.1 لیتری که در جاهای دیگر موجود نبود، فروخته می‌شد. 121 همزمان با فستیوا آمریکای شمالی به روز شد و دارای جلوپنجره جدید، تریم بیرونی متفاوت، گیج های جدید و مواد صندلی جدید بود.

برخلاف سایر بازارها، 121 اروپایی بلافاصله پس از توقف با مزدای جدید جایگزین شد. برای سال 1992 مزدا یک 121 کاملاً جدید را صادر کرد که بر اساس Autozam Revue ساخته شده بود. اجناس مختلف برند اتوزام ناموفق بودند و پس از بسته شدن مارک، ساب کامپکت در بازارهایی که فاقد 121 بودند، به مزدا ریو تغییر نام داد.

فستیوا بیشترین موفقیت را در بازار کره جنوبی داشت، جایی که زیر نظر کیا زندگی طولانی و مرفهی داشت. در کره، آن را پراید نامیدند و در مارس 1987 وارد تولید شد. پراید در 5 سبک بدنه مختلف موجود بود: هاچ بک سه در، سدان چهار در، هاچ پنج در، وانت پنلی سه در و یک واگن پنج در در دسترس بودن اولیه فقط دریچه سه در بود. پنج در اواخر در سال مدل 1988 وارد شد. این سدان پراید β (که فورد در ژاپن از آن استفاده کرد) نام داشت و از نوامبر 1990 عرضه شد. دو نسخه آخری که وارد بازار شد پانل ون و واگن در سال 1992 بود.

کیا پراید را در بازار اروپا فروخت و تنوع بیشتر بدنه آن برای مزدا و 121 مشکل آفرین بود. دلیل زیادی وجود نداشت که مشتری 121 را از نمایندگی مزدا بخرد در حالی که انتخاب بسیار بیشتری در دسترس بود. کیا نسخه های اروپایی به آرامی با تریم های جدید و ویژگی های زیبایی مانند تزریق سوخت (1994) به روز شدند.

پراید برای اولین بار تا سال 1993 به روز نشد و در آن زمان تولید از Gwangmyeong به Gwangju منتقل شد. خانه اصلی پراید برای جایگزینی فوری آن در اکثر بازارها، یعنی فورد اسپایر، به فضای تولید نیاز داشت (در مطلب بعدی در مورد آن بیشتر توضیح خواهیم داد).

نکته قابل توجه در مورد پراید این است که مدت ها پس از آن که دیگران از آن استفاده کردند، در نسل اولیه خود باقی ماند. با به روز رسانی در سال 93 برای مدل سال 94، پراید همچنان در فروش باقی ماند 2000. فروش پراید با اولین کیا ریو همپوشانی داشت که بلافاصله وظایف ساب کامپکت را بر عهده گرفت. اما کیا حاضر نبود نام پراید را کنار بگذارد و ریو از سال 1384 تا 1390 برای تمامی بازارهای صادراتی به پراید جدید تغییر نام داد. در آن سال یک ریو جدید دیگر نیز وجود داشت که به آن پراید صادراتی نیز می‌گفتند. نام پراید تا سال 2017 ماندگار شد.

با فستیوا در راه خروج و قدردانی کره جنوبی از پراید در اوج، فورد به جانشین مدرن تری نیاز داشت. این بار، آن‌ها تلاش کردند و حتی پول بیشتری پس‌انداز کردند و کیا را به‌عنوان شریک طراحی خود به‌جای مزدا انتخاب کردند. خوب آرزو می کنم دفعه بعد آنجا را انتخاب کنم

[Images: Ford, Mazda, Kia]

یک خودی TTAC شوید. با عضویت در ما، آخرین اخبار، ویژگی‌ها، موارد TTAC و هر چیز دیگری را که به حقیقت در مورد خودروها می‌رسد، دریافت کنید. خبرنامه.

مربوط