سفر جاده ای بزرگ اقیانوس آرام: قسمت 4

آخرین باری که فورد 1975 را دیدیم زمانی بود که نویسنده شما آن را در دفتر حمل و نقل در اوکلند رها کرد. خوانندگان می توانند با دنبال کردن پیوندها، اقساط قبلی سفر از طریق کالیفرنیا، آماده سازی ماشین، و خرید و ترتیبات سفر را در جای دیگری در این وبلاگ بررسی کنند.

آنچه در ادامه می‌آید ممکن است فقط برای خواننده آمریکایی مورد توجه آکادمیک باشد، اما اگر هموطنان بریتانیایی در مورد واردات خودرو از ایالات متحده متعجب هستند، موارد زیر ممکن است مفید باشد. همچنین جالب است که یک مسابقه بین سازمان های ثبت نام خودرو دو کشور ترتیب دهیم تا ببینیم چه کسی این کار را سخت تر کرده و چه کسی سریع تر!

اما ابتدا این ماشین باید به بریتانیا می رسید

انتخاب یک فرستنده کاملاً ساده نیست. این چیزی نیست که بیشتر مردم آن را انجام می دهند، بنابراین دریافت توصیه ها دشوار است، و به نظر می رسد سایت های بررسی همیشه قطبی ترین بررسی ها هستند. من رویکرد “سه نقل قول” را بر اساس عوامل حمل و نقل که بیشتر علاقه مندان به خودروی بریتانیایی از آنها به عنوان کسانی که استفاده می کردند استفاده کردم. یکی از آنها را قبلا خودم استفاده کرده بودم. اولین فرستنده به دلیل غیرحرفه‌ای بودن در ارتباطات خود، خود را کنار گذاشت. برخورد با او خوب نبود. که ارسال کننده قبلی من و گزینه دوم باقی مانده است. حالا، این بچه ها نه کشتی دارند، نه مالک محوطه های محموله هستند، بلکه مامور هستند. هر دو نماینده یک گزینه حمل و نقل بودند و قیمت آن در حدود 20 پوند بود، بنابراین من می‌خواستم با بچه‌های معمولی خودم بروم. سپس از فرستنده دیگر، کینگستون، تلفنی دریافت کردم.

شما اعلام کرده‌اید که ماشین در حال حرکت است و می‌خواهید آن را از San Leandro تحویل بگیرید، اما مجتمع فقط در ریچموند است، شما نمی‌توانید کامیونی برای انجام آن وانت با کمتر از 250 دلار تهیه کنید، زیرا این حداقل خدمات است. هزینه، اما اگر خودتان بتوانید آن را به دفتر بیندازید، 250 دلار پس انداز خواهید کرد و تنها یک تاکسی سریع از آنجا خواهید بود.

من افرادی را دوست دارم که به چیزهایی فکر می کنند و کیف پول مشتری را در اولویت قرار می دهند. بنابراین به همین دلیل است که من خودم ماشین را در بندر رها کردم و به همین دلیل با Kingstown حمل کردم. صادقانه بگویم، کار کردن با آنها در تمام طول فرآیند واقعا عالی بود و اگر می‌خواهید خودرویی را در اقیانوس اطلس ارسال کنید، کاملاً آنها را توصیه می‌کنم. البته من چند فرم برای پر کردن داشتم – میزان مالیاتی که شخص برای یک خودروی وارداتی می پردازد بر اساس طیف وسیعی از معیارها متفاوت است. اساساً، اگرچه یک خودروی تولیدی کاملاً استاندارد با قدمت بالای 40 سال تقریباً کمترین سطح مالیات / عوارض موجود را دریافت می کند. بنابراین، من عنوانی را برای اثبات سن داشتم و سپس فرمی را برای اعلام ارزش پر کردم (که توسط یک لایحه فروش پشتیبانی می شود) و آخرین مورد، اعلامیه ای بود مبنی بر اینکه ماشین اصلاح نشده است.

من از خدمات خارج از اوکلند بسیار راضی بودم. من قبلاً اتومبیل‌هایی را از بندر لس‌آنجلس ارسال کرده‌ام، و به نظر می‌رسد که این کار بسیار بیشتر طول می‌کشد، حتی قبل از بحران فعلی تدارکات و زنجیره تأمین. فورد تنها پس از یک هفته در مجتمع سوار کشتی شد و مسیر دریایی از اوکلند به جای مسیر لس آنجلس که معمولاً از روتردام می‌گذرد مستقیماً به بریتانیا بود. بنابراین، عبور کوتاه‌تر از حد پیش‌بینی‌شده بود و پردازش خودرو به خارج از کشتی و گمرک نیز بسیار کارآمد بود. خب حالا چگونه می توان ماشین را از ساوتهمپتون به خانه خود در نیمه راه کشور رساند؟

اینجاست که باز هم نباید به نظرات افرادی که هرگز این کار را نکردند گوش داد. کارشناسان اینترنتی که پدر همکار پسر عمویش این کار را در سال 1975 انجام داد و غیره. رساندن خودرو از بندر بریتانیا به آدرس منزل بریتانیا ساده است: سوار بر کامیون می‌رود. هیچ “دوره های لطف” یا “شرایط خاص” یا “مناطق خاکستری” وجود ندارد. قوانین ترافیک جاده ای انگلستان کاملاً واضح است. من کمی ناراحت شدم که پس از ثبت نام و رانندگی آن در ایالات متحده آمریکا که آخرین مرحله از سفر به خانه را نمی توان رانندگی کرد. چند گزینه وجود دارد. اولین مورد این است که این کار را غیرقانونی انجام دهید و من واقعاً نمی توانم آن را توصیه کنم. مورد دوم این است که تاجران خودرو ثبت شده در بریتانیا می توانند از “پلاک های تجاری” خود استفاده کنند و یک خودروی ثبت نشده را از این طریق رانندگی کنند. گزینه نهایی می تواند داشتن یک دوست محلی باشد که بتواند ماشین را تا زمان ثبت نام و غیره نگه دارد، اما من کسی را در ساوت همپتون نمی شناختم که برای یک ماشین بزرگ آمریکایی ذخیره داشته باشد. در نهایت، می دانستم که باید این کار را انجام دهم، بنابراین آن را با کامیون حمل کردم. کینگستون این کار را برای من ترتیب داد و تنها شش هفته بعد از خداحافظی پر از اشک ما در کالیفرنیا، LTD در یک کامیون حمل و نقل بیرون از خانه من بود و پرده های همسایه دیوانه وار تکان می خورد.

من در واقع می دانستم که ماشین نزدیک است زیرا پیامی از یکی از دوستانم دریافت کرده بودم: «من در انبار حمل و نقل ایست میدلندز هستم، هرگز نمی توانید حدس بزنید که چه چیزی به فشار دادن به کامیون کمک کردم…» به دنبال آن یک عکس از LTD. فشار بارگذاری به دلیل خالی شدن باتری بود. راننده کامیون از اینکه من یک بسته پرش تولید کردم و آن را در عرض چند ثانیه اجرا کردم، شگفت زده به نظر می رسید. ماشین سالم رسیده بود. حتی وسایلی که در ماشین ذخیره کرده بودم تا با آوردن آن در چمدانم پس انداز کنم، همگی آن را ایمن کردند.

حالا تنها کاری که باید می کردم این بود که ماشین را در کشور خودم ثبت نام کنم. این باید بدون درد باشد، درست است؟ باید باشد. واقعاً باید باشد. اما به نوعی همیشه اینطور نیست. مثل این است که آژانس گواهینامه رانندگی و خودروی بریتانیا (DVLA) به طور مخفیانه می خواهد مردم را به دلیل انجام کارهایی مانند واردات خودروهای خود از خارج مجازات کند. از نظر تئوری، ساده است و فرآیند برای کامل شدن در اینجا شرح داده شده است.

فرم V55/5 “ثبت خودروی وارداتی قبلا استفاده شده” وجود دارد. این را می توان به صورت آنلاین دانلود کرد. اگر ماشین بیش از 10 سال قدمت داشته باشد، واقعاً آسان است. اگر ماشین بیش از 40 سال قدمت داشته باشد، حتی ساده تر است. بنابراین فورد LTD 1975 به خوبی در بخش “ساده ترین” قرار می گیرد. به راحتی می توان گفت ساخت، مدل، VIN، رنگ، تاریخ ساخت، کلاس گواهینامه (خودروی تاریخی در این مورد) و ارائه نام و آدرس و یک کپی از گواهینامه رانندگی و همچنین عنوان از ایالات متحده آمریکا. برای این کار هزینه کمی 55 پوند (حدود 70 دلار آمریکا) وجود دارد. از آنجا که DVLA هنوز در دهه 1980 زندگی می کند، تنها روش پرداختی که آنها می پذیرند، چک یا حواله پستی است. من حتی مطمئن نیستم که هنوز هم وجود دارند! من یک دسته چک دارم. به معنای واقعی کلمه، تنها افرادی که دیگر برایشان چک می نویسم DVLA هستند. کل این فرآیند فقط از طریق پست انجام می شود. این فرآیند برای دوره ماشین، اگر سبک زندگی مدرن نباشد، مناسب است. من یاد گرفته ام که در تمام این روند صبور باشم.

خواننده باید بداند که DVLA از خودروهای اصلاح شده متنفر است. بنا به دلایلی، آنها انتظار دارند که هر خودرو یا کامیونی که متعلق به قبل از سال 1960 است، نوعی راد گرم باشد، بنابراین معمولاً بازرسی ویژه ای دریافت می کنند تا اطمینان حاصل شود که به نوعی سفارشی نشده اند. فورد من در این دسته نبود. من برای بازرسی تماس نگرفتم.

DVLA می گوید پنج تا هشت هفته برای ثبت نام خودروهای دست دوم وارداتی فرصت داده می شود. من بعد از چهار هفته تماس گرفتم چون اغلب آنها می توانند شماره ثبت اختصاص داده شده را از طریق تلفن به شما بگویند و در حالی که 100 درصد قانونی نیست، می توانم خودم یک پلاک ثبت نام موقت درست کنم و منتظر بمانم تا مدارک بعداً از طریق پست به دستم برسد. حداقل اون موقع ماشین رو میشه رانندگی کرد. پس از دو روز تلاش برای عبور از صف تماس، با یک کارمند صحبت کردم.

“متاسفم آقا، ما مجبور شدیم درخواست شما را رد کنیم”

“چی! چرا؟”

“آه، وقتی چک را امضا کردید، بخشی از امضای شما از یکی از خطوط چاپ شده روی چک عبور کرد، بنابراین ما پرداخت را رد کردیم، ما تمام مدارک را به شما برمی گردانیم.”

من کاملاً متقاعد شده‌ام که مقامات DVLA یک رقابت اداری دارند تا ببینند بی‌اهمیت‌ترین و تشدیدکننده‌ترین دلایل برای رد درخواست عموم مردم چیست.

این تبادل یک هفته قبل از رفتن من به تعطیلات انجام شد. فکر کردم “خب، حداقل مدارک قبل از تعطیلات من برمی گردد تا بتوانم قبل از رفتنم آن را برای آنها پست کنم”. اما بهتر است بدانم، DVLA و اداره پست بین آنها دشمن مشترک من هستند و تا زمانی که من از خانه بیرون نیامدم مدارک را پس ندادند.

ناگهان آریزونا DOT به نظر نمی رسد آنچنان غیرمنطقی از مردم با آن برخورد کنند.

پس از بازگشت از تعطیلات، بسته برای من وجود داشت، بنابراین یک چک جدید نوشتم و همه چیز را برای آنها ارسال کردم. در عرض دو هفته دوباره با آنها تلفنی تماس گرفتم و همان ناراحتی را تجربه کردم. ترفند مورد علاقه آنها این است که به شما اجازه می دهند قبل از رها کردن تماس، 20 دقیقه در انتظار بمانید، سپس وقتی دوباره شماره گیری می کنید به شما می گویند که صف پر است و بعداً دوباره امتحان کنید. اگر کافکا امروز زندگی می کرد، شاید آزمایشی از طریق تلفن به آژانس ثبت خودرو تنظیم می شود. اما هموطن شادی که جواب داد خبر خوبی داشت. ثبت نام! بنابراین، آن را روی دو تکه مقوای 12×6 که قبلاً جلو و پشت یک جعبه آمازون را تشکیل می‌دادند، به‌خوبی نوشتم و عملاً از نظر قانونی، اولین سفر خود را در بریتانیا در فورد بزرگ آغاز کردم.

خوشحال شدم خواننده ممکن است تصور کند، اوج یک سال کامل نقشه‌کشی و نقشه‌کشی و هزینه‌های نسبتاً مضحک، و من در حال رانندگی با یک فورد کوچک 1975 LTD در جاده‌های بریتانیا هستم. فورد خوب رانندگی کرد تا به من کمک کند جشن بگیرم. بله، هنوز به طرز عجیبی بیکار است، اما به غیر از این، مانند یک رویا می‌رود و مانند یک فرش جادویی بر روی جاده‌های روستایی ناقص منطقه من سوار می‌شود. من هنوز کار دارم. ماشین از نظر زیبایی نیاز به تمیزکاری دارد. همچنین، علیرغم معاف بودن از هر نوع بازرسی (“MOT”) در اینجا به دلیل قدمت آن، تبدیل چراغ‌های جلو به الگوی پرتو RHD و تغییرات کوچک دیگر منطقی است. من چراغ های راهنما را به کهربایی تبدیل خواهم کرد، و این پروژه ای است که من هنوز بهترین راه را برای انجام این کار در نظر می گیرم.

ممکن است برخی بپرسند “آیا ارزش این همه تشدید و هزینه را داشت؟” و پاسخ بی چون و چرا “بله” است.

من از قبل قصد دارم دوباره این کار را انجام دهم و دفعه بعد ساحل به ساحل بروم!

[Images © 2022 Alistair Kershaw/TTAC]

یک خودی TTAC شوید. آخرین اخبار، ویژگی‌ها، موارد TTAC و هر چیز دیگری را که به حقیقت در مورد خودروها می‌رسد، ابتدا دریافت کنید مشترک شدن در خبرنامه ما.