رولز رویس-بنتلی شش و سه چهارم لیتری V8
امروز با یک افسانه از یک موتور ، شش و سه چهارم لیتری V8 خداحافظی دیرهنگامی انجام دادیم. سری L8 V8 که از سال 1959 در کارخانه Crewe تولید می شد ، دارای چندین تغییر مکان بود و به وسایل نقلیه لوکس مختلفی مجهز بود. و برخی از قایق ها.
نویسنده شما فقط متوجه شده است که این موتور به دلیل بررسی رولزرویس شبح آقای تیم هیلی به پایان رسیده است (این آقای ویراستار تیم هیلی است ، برای شما ، باستر) ارسال شده در روز دیگر. با اخراج شبح به عنوان من انتخاب بزرگ اتومبیل لوکس ، من رفتم تا بررسی کنم پیشنهادات فعلی سدان بنتلی چگونه است. معلوم شد که پرچمدار Mulsanne آخرین مدل خود را در سال 2020 مشاهده کرده است ، زیرا بنتلی با Flying Spur به عنوان تنها سدان خود در سال 2021 ادامه داد. ده اینچ کوتاه تر و 100،000 دلار ارزان تر از شکل پایه ، تقریبا دقیقاً مانند Mulsanne به نظر می رسد اما بدیهی است که برای طبقه متوسط در بالا ، آبی تیره Flying Spur و آبی روشن Mulsanne است. به هر حال ، در اینجا یک مسابقه نفیس نهایی Mulsanne برای مطالعه شما ارائه شده است. تزئینات روی چوب مخصوصاً چشمگیر است.
و با پایان Mulsanne ، پایان سری L رولز-رویس-بنتلی V8 به پایان رسید. با پیکربندی 90 درجه ، برای تأمین انرژی اتومبیل های رولزرویس و بنتلی در سال 1959 معرفی شد (هر دو شرکت در آن زمان از یک مالکیت برخوردار بودند). حجم اولیه موتور در هنگام توسعه 5.2 لیتر بود اما تا زمان ورود به موتور به 6.25 لیتر رسید. نسخه اصلی 6.25 لیتری از سال 1982 تا سال 1982 توسط تیم های مهندسی رولز رویس و بنتلی ساخته شده است ، اگرچه بیشتر استفاده آن قبل از سال 1970 بود. حدود 1963 سری L یک نسخه دریایی تولید کرد که 6.2 لیتر جابجایی و به عنوان یک بسته کامل انرژی دریایی که شامل یک گیربکس عرضه شده توسط BorgWarner است ، فروخته می شود.
برای سال 1971 ، رولز-بنتلی دور موتور را افزایش داد و نسخه شش و سه چهارم لیتری ایجاد شد. مزیت اصلی تأکید شده بر روی موتور جدید در مقابل خروجی افزایش گشتاور بود ، زیرا قدرت در ابتدا مشابه بود. در طول سال ها ، بسیاری از تجدید نظرها در موتور انجام شد ، که اغلب به دلیل تنظیم دقیق آلایندگی صورت می گرفت. کاربراتورها البته جای خود را به تزریق سوخت دادند. در سال 1987 یک دستور پخت سیلندر جدید ارائه شد و تقریباً در همان زمان برخی توربوشارژرها روی نسخه های اسپرت بنتلی متصل شدند. در آن زمان ، توربو R یکی از قدرتمندترین سدان های موجود بود و قدرت و شخصیت V8 باعث ایجاد شکوه در تصویر پرتحرک بنتلی شد.
در دهه نود ، BMW رولزرویس را خریداری کرد ، در حالی که بنتلی به فولکس واگن رفت. این یک فروش پیچیده و بحث برانگیز بود ، زیرا BMW رولزرویس را خریداری کرد ، اما فولکس واگن مالکیت مارک رولزرویس را حفظ کرد. اوه! در سمت تولید ، از سال 1998 BMW به ترتیب موتورهای خود را به رولز و بنتلی در Silver Seraph و Arnage مجبور کرد. از سال 1998 تا 2000 می توانستید فقط یک Arnage با موتور BMW بخرید. سرانجام ، قطعات در جای خود قرار گرفتند. پس از 2003 ، BMW از قبل از سال 2003 اجازه تولید موتورهای رول یا بنتلی را نداشت. از موتورهای خود در رولزرویس استفاده می کرد و فولکس واگن می توانست از شش و سه چهارم لیتر در بنتلی استفاده کند.
این پیشرفتها طی سالها ادامه داشت و حدود سالهای 2000 ، تقریباً تمام اجزای موتور از سال 1959 به نوعی تغییر یافته یا ارتقا یافته اند. در ظاهر اولیه ، این موتور حدود 172 اسب بخار نیرو تولید می کرد ، اما با مدرن سازی و عملکرد توربوی دوقلو ، این رقم به 530 اسب بسیار چشمگیرتر رسید. این موتور در محصولات گران قیمت “خالص” بنتلی مانند بروکلندز و مولسان مورد استفاده قرار گرفت ، جایی که پیشنهادات کمتری مانند Continental GT از موتور W-12 VW مشترک با Phaeton استفاده می کرد.
مولسان آخرین کاربر موتور 6.75 لیتری بنتلی خواهد بود. از زمان ورود مولسان در سال 2010 ، تنها بنتلی دیگری که از آن در دهه گذشته استفاده کرد ، بروکلندز عالی بود و فقط تا سال 2011. V8 عمر طولانی داشت ، فقط V8 بلوک کوچک شورولت از سابقه تولید بیشتری برخوردار است. Requiescat با سرعت.
[Images: Bentley]