بدهی خودرو خارج از کنترل است، شما در حال کلاهبرداری هستید

گزارش های مصرف کننده به تازگی یافته های یک مطالعه یک ساله را منتشر کرده است که به آخرین روند وام های خودرو و پرداخت خودرو می پردازد. اطلاعات به دست آمده نشان می دهد که رشد بدهی در 10 سال گذشته تا چه حد انفجاری بوده است و نحوه رفتار خودسرانه با وام گیرندگان در حال حاضر.

در خلاصه داستان، همه ما در حال کلاهبرداری هستیم.

با بالا رفتن قیمت خودرو و طولانی‌تر شدن وام‌های مرتبط با آن، به نظر می‌رسد که دلالان و وام دهندگان به هر طریقی عمل می‌کنند که بیشترین حاشیه سود را به همراه داشته باشد، تنها با توجه به چارچوب‌های تعیین‌شده طراحی‌شده برای عمل به عنوان یک ریل محافظ. این باعث شده است که شهروندان ایالات متحده حدود 1.37 تریلیون دلار بدهی بار خودرو داشته باشند و با مشتریانی که اعتبار خوب دارند، تفاوتی با مشتریانی که در دسته subprime قرار می گیرند، رفتار نمی شود. متأسفانه، به نظر می رسد که این موضوع فقط در حال بدتر شدن است زیرا خطرات اقتصادی جدید فقط باعث گران تر شدن اوضاع می شود. در همین حال، داده های بانک فدرال رزرو نیویورک پیش بینی می کند که بدهی ملی خودرو تا پایان سال به 1.42 تریلیون دلار افزایش یابد.

برای مقایسه، آمریکایی‌ها فقط 710 میلیارد دلار در سال 2011 می‌خواستند. گزارش های مصرف کننده با استناد به حدود 858000 وام از 17 وام دهنده بزرگ خودرو، از این مطالعه برای اثبات این موضوع استفاده کرده است که وسایل نقلیه سهم بزرگی از درآمد خانوار را به خود اختصاص می دهند.

از جانب CR:

امروزه، آمریکایی‌هایی که وام‌های خودروی جدید دارند، به طور متوسط ​​ماهیانه به ۶۰۰ دلار پرداخت می‌کنند که تقریباً ۲۵ درصد بیشتر از یک دهه پیش است.

اکثر وام گیرندگان وام خود را بدون مشکل پرداخت می کنند. تحقیقات CR نشان داد، اما در سال‌های اخیر، ده‌ها هزار مصرف‌کننده پس از دریافت وام‌های خودرو با بهره بالا و طولانی‌مدت که مانند ساکن مریلند، آنها را در معرض خطر جدی نکول قرار می‌دهد، خود را در چاله‌های مالی قرار داده‌اند.

این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که کل بدهی وام خودرو توسط آمریکایی‌ها در 10 سال گذشته به طرز چشمگیری افزایش یافته و از 1.4 تریلیون دلار فراتر رفته است – بیش از تولید ناخالص داخلی استرالیا. به دلیل افزایش سرسام آور اخیر قیمت خودروهای نو و دست دوم، این بدهی احتمالاً بیشتر هم خواهد شد.

کاتلین انگل، استاد پژوهشی در دانشکده حقوق دانشگاه سافولک در بوستون که در مورد محصولات مالی گران‌قیمت مطالعه می‌کند و همچنین نایب رئیس CR است، می‌گوید: «شما به کسی کمک نمی‌کنید که خودرویی را خریداری کند، اگر احتمال از دست دادن آن وجود دارد. هيئت مدیره. این به معنای گرفتن ماشین برای کسی نیست. این پول آنها را می گیرد.»

بدتر از آن این است که دیدن APRها از 25 درصد فراتر رفته است و به نظر می رسد وام دهندگان برای مشتری اهمیتی ندارند. در حالی که امتیازات اعتباری در دهه 1950 ابداع شد، تحت حمایت ارائه روشی استاندارد و بی طرفانه برای تعیین اعتبار مشتریان فردی، سیستم امتیازدهی FICO که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد تا سال 1989 ظاهر نشد. اما اغلب متهم به اجازه دادن به وام دهندگان می شود. مقررات غارتگرانه را در مورد وام هایی که به وام هایی با تعداد کمتر از حد مطلوب اعطا می شود، وضع کنید، به خصوص که این سیستم کاربرد گسترده تری داشته است.

امتیازات اعتباری دیگر به طور انحصاری برای درخواست های وام مسکن و وام اعمال نمی شود. آنها اکنون به عنوان بخشی از برخی قراردادهای اجاره و حتی درخواست های شغلی گنجانده شده اند. به نقطه‌ای رسیده‌ایم که اغلب با ادعاهایی مبنی بر اینکه امتیازدهی به‌طور دقیق ریسک بدهی را نشان نمی‌دهد و از نظر عملکردی باعث می‌شود افراد خاصی از دستیابی به تحرک رو به بالا جلوگیری کنند، شروع به مشاهده عقب‌نشینی کرده‌ایم. در حالی که ما قرار نیست در آن غواصی کنیم، CR ادعا کرده است که ماهیت خودسرانه امتیازدهی اعتباری به یک موضوع جدی تبدیل شده است.

این رسانه پیشنهاد کرد که فروشندگان و وام دهندگان نرخ های بهره را بر اساس چیزی غیر از شیوه های استاندارد پذیره نویسی وام تعیین می کنند. در عوض، آن‌ها به هر شکلی که «فکر می‌کنند می‌توانند از پس آن برآیند» تجارت می‌کنند، زیرا بسیاری از وام‌گیرندگان نمی‌دانند که می‌توانند (و باید) در مورد شرایط مذاکره کنند یا وام‌دهندگان/فروشندگان را به امید دستیابی به یک معامله بهتر در برابر یکدیگر قرار دهند. بخشی از این به اختلافات قانونی و مقرراتی بین دولت ها برمی گردد. اگر چه نتیجه موضوع تمرکز است زیرا در خطر انحطاط دائمی اقتصاد در شرایطی که درصد قابل توجهی از جمعیت دیگر توانایی پرداخت هزینه رانندگی را ندارند، وجود دارد:

پاملا فوهی، استاد دانشکده حقوق کاردوزو در شهر نیویورک که چندین مطالعه در مورد وام دادن خودرو منتشر کرده است، می‌گوید: یک چیز، ایجاد پس‌اندازهای لازم برای خرید خودرو را سخت‌تر می‌کند. او می‌گوید وام‌های طولانی‌مدت خودرو – میانگین اکنون حدود شش سال است – این مشکل را تشدید می‌کند و مردم را در بدهی برای تامین مالی نیازی مانند حمل‌ونقل به دام می‌اندازد.

فوهی می‌گوید: «البته تله برای مصرف‌کنندگان برای وام‌دهندگان موهبت است.

عقب افتادن از پرداخت خودرو می تواند منجر به بازپس گیری شود و باعث ایجاد مجموعه ای از مشکلات دیگر شود.

لانا اش از اوکلاهاما و دنیس لامار از کانکتیکات هر دو سال گذشته و در اواسط همه‌گیری همه‌گیر، پس از گیر افتادن در وام‌های خودرو با قیمت بالا که ثابت شد گران‌تر از توان مالی آنها بود، وسایل نقلیه‌شان را بازپس گرفتند. بدون ماشین، لامار مجبور شد تا به وقت پزشکان سفر کند. Ash مجبور شد وام دیگری بگیرد تا گیربکس خراب یک ماشین قدیمی را تعمیر کند.

اش می‌گوید: «تا به امروز، من هنوز از این موضوع احساساتی و ناراحت هستم.

بسیاری از آمریکایی ها با نتایج مشابهی روبرو شده اند. بر اساس تجزیه و تحلیل CR از داده های بانک های فدرال رزرو نیویورک و بهار 2021، تخمین زده می شود که از هر 12 نفر یک نفر با وام یا اجاره خودرو، یا تقریباً 8 میلیون آمریکایی، بیش از 90 روز در پرداخت خودروی خود تاخیر داشته باشند. فیلادلفیا.

سناریوی حاصل، ما را با بازار خودرو غیرمقایسه‌ای مواجه کرده است که در آن کسب‌وکارهای بزرگ و بانک‌ها می‌توانند به طور مؤثرتری از مشتریان خود استفاده کنند. CR ادعا کرد که 46 درصد از بیش از 800000 وام بررسی شده زیر آب بوده و مالکان آن 3700 دلار بیشتر از ارزش واقعی خودرو بدهکار هستند. اما ما هنوز در حال بررسی سطح تاریک شدن همه چیز هستیم.

گزارش های مصرف کننده از اطلاعات افشا شده به کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده در سال‌های 2019 و 2020 برای سرمایه‌گذاران اوراق قرضه وام خودرو استفاده کرد، و مجموعه تحقیقاتی خود را با هزاران صفحه پرونده‌های نظارتی، سوابق دادگاه، انتشارات تجاری، گزارش‌های صنعتی، سوابق مالی، اسناد عمومی که از طریق آن به دست آمده است، تکمیل کرد. قانون آزادی اطلاعات و مصاحبه با بیش از 90 تنظیم کننده فدرال و ایالتی، سازمان های مدافع، مصرف کنندگان، وکلا، کارشناسان حقوقی، دانشگاهیان و گروه های صنعتی.

این داده ها منجر به چند درک شد، با این واقعیت شروع می شود که امتیاز اعتباری شما تا حد زیادی در مورد اینکه چقدر وام خودروی شما شرورانه خواهد بود، خودسرانه است. در حالی که شیوع افرادی با امتیازهای بیش از 720 برای دریافت شرایط بهتر وجود داشت، به معنای واقعی کلمه همه (از جمله وام گیرندگان زیربنایی) در معرض APRهای بین صفر تا 25 درصد قرار گرفتند. CR به همین ترتیب، نگران این بودند که وام دهندگان عمداً مشتریانی را به وام‌هایی اختصاص دهند که احتمالاً نمی‌توانستند از عهده آن برآیند، زیرا بیش از نیمی از وام‌گیرندگان گران‌بها با پرداخت‌هایی که بالاتر از 10 درصد درآمد سالانه آنها بود، گیر می‌کردند. اما تقریباً هیچ یک از وام دهندگان زحمت بررسی این موضوع را به خود ندادند، در نتیجه 96 درصد از وام‌های خودرو به افرادی تعلق گرفت که هرگز درآمدشان تأیید نشده بود.

این امر همچنین منجر به افزایش معوقات در چند سال گذشته و افزایش سرسام‌آور میزان بدهی‌های آمریکایی‌ها شده است. اما شاید بیش از همه نگران‌کننده این باشد که به نظر نمی‌رسد کسی علاقه‌ای به پایبندی به شیوه‌های پذیره نویسی داشته باشد که ظاهراً برای حفظ کارها به منصفانه‌ترین شکل ممکن اجرا شده است. به نظر می‌رسد که از امتیازات اعتباری برای تنبیه بازار ارزهای پایین‌تر استفاده می‌شود، بدون اینکه واقعاً حمایت زیادی از کسانی که امتیازات خوبی دارند، ارائه شود.

گزارش های مصرف کننده گفت که با تمام 17 وام دهنده تحت پوشش در تجزیه و تحلیل، علاوه بر گروه های صنعتی مانند انجمن خدمات مالی آمریکا و انجمن ملی مالی خودرو تماس گرفت. برخی تصمیم گرفتند که پاسخ ندهند، و همه از پاسخ دادن به هر سؤالی که پرسیده شد خودداری کردند. اکثر آنها همچنین اظهار داشتند که مصرف کنندگان توانایی تصمیم گیری آگاهانه برای خود را دارند و اطلاعات زیادی به صورت آنلاین برای علاقه مندان وجود دارد.

گروه‌های صنعتی و موسسات مالی نیز ادعا کردند که وام‌دهی خودرو به اندازه کافی در ایالات متحده تنظیم شده است، و این نشان می‌دهد که CR تحقیقات نتوانست «اطلاعات کافی را برای مقایسه دقیق وام‌هایی که وام گیرندگان در موقعیت مشابه دریافت کرده‌اند، داشته باشد». نرخ‌های بهره دو رقمی به‌عنوان ناهنجاری نادیده گرفته شد، در حالی که افزایش تعداد معوقات و بازپس‌گیری‌ها به طور کامل نادیده گرفته شد، زیرا آنها خود را تنها راه برخی از مشتریان برای دریافت وام‌های خودرو می‌دانستند.

اد مک فادن، سخنگوی انجمن خدمات مالی آمریکا، گفت: «مصرف‌کنندگان می‌دانند که نرخ‌ها از طلبکار به طلبکار دیگر متفاوت است. “آنها فرصت کافی برای تحقیق و خرید دارند.”

با در نظر گرفتن شرایط طولانی مدت وام و نرخ بهره کمی بالاتر می تواند به طور موثری هزاران نفر را حتی به یک وسیله نقلیه با قیمت متوسط ​​اضافه کند، فهمیدن دلیل آن دشوار نیست. CR نسبت به شیوه های مدرن وام دهی بسیار انتقادی است. واقعا هیچ راه دیگری برای چرخش این وجود ندارد. مصرف کنندگان یا احمق هستند، یا لایق انجام معاملات عادلانه تر نیستند، یا موسسات مالی (و واسطه های نمایندگی) احمق های غارتگری هستند که به نظر می رسد هرگز مسئولیت اعمال خود را بر عهده نمی گیرند. و با افزایش قیمت خودرو و تلاش خودروسازان برای تغییر به سمت مدل فروش مستقیم که توانایی مشتریان برای مذاکره در مورد پرداخت‌ها را از بین می‌برد، همه چیز تشدید خواهد شد.

این مانند این است که چگونه الزامات ایمنی مدرن از نظر فنی وجود تولیدکنندگان جدید یا هر یک از دیگر سخنان ضد نظارتی من را غیرممکن می کند. CR چندین صنعت را شناسایی کرده است که با یکدیگر همکاری می کنند تا از اصول موجود به هر نحوی که بیشترین سود را برای آنها به ارمغان می آورد استفاده کنند. اگر وقت خالی دارید، به شدت پیشنهاد می‌کنم کل گزارش را بخوانید و مواد تحقیقاتی مربوطه را بررسی کنید. این بسیار خوب است، مملو از نمونه‌های خاصی از مشکلات فوق‌الذکر است و توسط رایان فلتون نوشته شده است – که در کنار هم قرار دادن این نوع داستان‌ها مهارت دارد.

[Image: Gretchen Gunda Enger/Shutterstock]

مربوط