گرند تورینگ کوپه های موتور جلو لامبورگینی (قسمت چهارم)
350GT اولین خودروی تولیدی لامبورگینی بود و همانطور که در آخرین ورودی خود متوجه شدیم، یک بسیار سریع اقتباس از نمونه اولیه 350GTV. و در حالی که GTV مطمئناً زیباتر از GT به نظر می رسید، نقاط ضعف اولی شامل یک خط کاپوت بود که برای تناسب با V12 شرکت بسیار پایین بود، و همچنین به طور کلی فقدان عملی بود.
کاربردی بودن کلمه روز در توسعه 350GT بود. کوپه گرند تورینگ 2+1، چشم انداز فروچیو لامبورگینی را به عنوان رقیبی برای ظرافت های تثبیت شده فراری زنده کرد. تنها 120 نمونه از 350GT قبل از پیوستن جانشین آن به صف تولید شده بود. خودروی جدید موتور بزرگتری داشت که قدرت بیشتری داشت اما بسیار شبیه برادرش بود. با 400GT آشنا شوید.
مطمئناً 400GT یک طراحی تمیز نیست، در سال 1966 وارد تولید شد. این آخرین سالی بود که 350GT ارائه شد، اما همانطور که در یک لحظه خواهیم آموخت واقعی 400GT کاملا آماده نبود. سال 1966 سال مهمی برای لامبورگینی بود زیرا دومین مدل خود را روانه بازار کرد، خودرویی که اتفاقا کلاس سوپراسپرت را پایه گذاری کرد: میورا.
میورا پروژه ارزانی برای لامبورگینی نبود و دلارهای توسعه مورد نیاز برای این خودروی جسور موتور وسط به این معنی بود که کوپه تورینگ بزرگ این شرکت باید بدون تغییرات بصری عمده ادامه یابد. آیا مشتریان می توانند بین 350 و 400 از بیرون تشخیص دهند؟
این بستگی به میزان دقت آنها داشت. وجه تمایز اصلی بین این دو خودرو، ورود چراغ‌های جلوی چهارگانه مهر و موم شده بود، زیرا چهار لنز 400GT جایگزین دو چراغ جلوی تخم مرغی در 350GT شدند. به غیر از چراغ های جلو، بقیه قسمت های جلو در انتقال کوپه به یک مدل جدید بدون تغییر باقی ماندند. سپر و جلوپنجره مانند نشانگرها و چرخ‌های گوشه‌ای دیگر جابجا شدند. برخی از نمونه‌ها نوار کرومی کوچکی دریافت کردند که به سمت بالا حلقه می‌شد و دو بخش گوشه سپر را به هم گره می‌زد (نشان داده شده).
در کنار، تماشاچیان متوجه ورود یک آینه بال کرومی می شوند. گاهی اوقات فقط راننده یک آینه دریافت می کرد و گاهی اوقات مسافر نیز یک آینه داشت. آینه های ذکر شده نیز با کلاه مشکی به جای کروم موجود بودند. اگرچه سقف همان شکل اولیه ای را که در 350GT داشت حفظ کرد، 400GT خط سقف کمی بلندتر دریافت کرد. این به طور کلی منجر به افزایش سطح شیشه‌ای شد، و به معنای عملی بودن بیشتر بود. در یک لحظه بیشتر در مورد آن
در عقب، ناظر معمولی متوجه تفاوت صفر بین 350GT و 400GT می شود. کسانی که چشمان تیزبین دارند ممکن است به حرکت آنتن رادیو توجه کنند: در 350 در سمت راست صندوق عقب، نزدیک چراغ ترمز قرار داشت. 400GT شاهد مهاجرت خود به سمت چپ، بالای گلگیر عقب بود. لامپ ها، آینه در، سقف و محل آنتن دهی تنها تفاوت های بیرونی دو کوپه اول تور لامبورگینی بودند.
با توجه به اینکه بدنه 400 تقریباً مانند نمونه قبلی خود باقی مانده بود، هنوز توسط Carrozzeria Touring ساخته شد و از روش ساخت Superleggera آنها استفاده کرد. فاصله بین دو محور 100.4 اینچی و همچنین طول کلی 176 اینچ. عرض بین این دو یکسان بود و 68 اینچ بود. با این حال، 400GT با سقف اصلاح شده خود بالاتر از 350 قرار داشت و ارتفاع کلی 49.5 اینچ نسبت به مدل قبلی 48 اینچی داشت. همانطور که انتظار می رفت با افزایش حجم موتور، 400GT نیز سنگین تر بود: وزن آن 3245 پوند بود که کمی سبک تر از 350GT با 3197 پوند بود.
برخی از وزن اضافی نیز به دلیل سطح شیشه ای بزرگتر خط سقف برجسته و یک تفاوت اساسی در فضای داخلی 400GT بود: یک صندلی دیگر! چیدمان عجیب 2+1 350GT یک سرنشین عقب را دید که در وسط خودرو نشسته بود. در 400GT ارتفاع سقف اضافی به این معنی بود که فضایی برای 2+2 صندلی وجود دارد. دو انسان واقعی می توانستند در صندلی عقب جا شوند.
در جاهای دیگر فضای داخلی در انتقال از 350GT به 400GT یکسان باقی ماند، با یک استثنای قابل توجه. به نظر می‌رسید نمونه‌های اولیه 350GT مجهز به رادیو نبودند و بعداً به یک گزینه تبدیل شد. 400GT یک فضای اختصاصی در سمت سرنشین داشبورد داشت که در آن یک رادیو می‌توانست در یک پانل مستطیلی نصب شود. در بیشتر نمونه‌های 350GT، این پنل وجود نداشت و خط تیره نشان‌دهنده یک آرم Touring در آن ناحیه بود.
برای ایجاد قدرت 400GT، لامبورگینی از موتور 3.5 لیتری V12 طراحی شده بیزارینی استفاده کرد و آن را به 3929 سی سی افزایش داد. خوانندگان مشتاق متوجه نام خودروی جدید خواهند شد باید 390GT بود ولی 400 قشنگتر بود. 3.9 دومین مورد از بسیاری از روش‌های بزرگ‌نمایی V12 بود و روان‌کاری 3.5 را حفظ کرد. به یاد بیاورید که مشخصات مسابقه نمونه اولیه GTV قدرت 320 اسب بخاری را وعده داده بود (اما موتور هرگز نصب نشد) و زمانی که برای مشخصات خودروی تولیدی تنظیم شد، این رقم به 280 اسب بخار کاهش یافت.
رشد جابجایی کاستی های V12 اصلی را جبران کرد، زیرا 3.9 380 اسب بخار قدرت و 295 پوند فوت گشتاور تولید می کرد. ارتقاء موتور از نظر قدرت قابل توجه بود و به اندازه کافی آسان بود که بر روی 350GT های قدیمی انجام شود که برخی از دارندگان موتور را چند سالی با مالکیت لامبورگینی تعویض کردند. هنگامی که میورا در سال 1966 معرفی شد، از موتور 3.9 لیتری جدید استفاده کرد و آن را برای تمام مدت خود حفظ کرد. آن پیکربندی موتور خاص در لامبورگینی ماندگاری خوبی داشت و تا دهه هفتاد نیز دوام داشت.
لامبورگینی گیربکس طراحی خود را در 400GT قرار داد و از شر جعبه ZF که در اولین خودروی خود استفاده کرده بود خلاص شد. گیربکس جدید لامبورگینی در همه دنده‌ها دارای سنکرومش بود و رانندگی 400 را آسان‌تر می‌کرد. اما این تنها تغییر تکنولوژی و قابلیت زندگی نبود.
400 از تایر پیرلی سینتوراتو استفاده می کرد. نمودار پیرلی در بالا بهتر از نویسنده شما توضیح می دهد، به عنوان فردی که چنین است نه یک دانشمند. طرح پیرلی اولین لاستیک رادیال پیچیده بود و اولین بار در سال 1952 زمانی که با نام Cintura به بازار عرضه شد، عرضه شد. پیرلی در سال 1963 نام خود را به Cinturato تغییر داد.
Cinturato برای حدود سه دهه، در تمام دهه هفتاد، به تجهیزات استاندارد برای خودروهای ایتالیایی سطح بالا تبدیل شد. یک تایر شاخص، الگوی اصلی Cinturato هنوز هم امروزه ساخته می شود و Cinturato به شکل مدرن به عنوان P7 ادامه می یابد. اکثر لاستیک های مدرن خودروهای سواری بر اساس طراحی Cinturato هستند.
400GT برای اولین بار در نمایشگاه خودرو ژنو 1966 آماده بود، اما بلافاصله به تولید نرسید: یک مدل نگهدارنده بسیار محدود بود! در حالی که موتور 3.9 لیتری ارتقا یافته آماده عرضه بود، سقف بلندتر بدنه 350GT چنین نبود. زمانی که لامبورگینی جدید در سال 1966 تولید خود را آغاز کرد، 400GT بعداً “موقت” نامیده شد.
Interim دارای لامپ های جدید و موتور جدید بود، اما بدنه 350GT و داخلی 2+1. فقط 23 نمونه از اینتریم قبل از تغییر تولید به 400GT 2+2 واقعی در اواخر سال 1966 یا اوایل سال 1967 ساخته شد. لامبورگینی زیرمجموعه بسیار کمیابی از 400GT با اینتریم ایجاد کرد که کمتر از نمونه های دیگر قابل استفاده بود (اما بعدها ارزشمندتر شد. ). بسیار رایج تر، 224 نمونه از 400GT 2+2 در یک دوره تولید کوتاه مدت که تا سال 1968 به طول انجامید، ساخته شد.
به محض پایان کار 400GT، لامبورگینی با یک کوپه بزرگ دیگر آماده شد. این یکی استایل کاملاً جدیدی داشت و بسیار مدرن تر از مدل قبلی خود به نظر می رسید. از نظر ذهنی، این ممکن است زیباترین لامبورگینی باشد که تا کنون ساخته شده است. در مطلب بعدی خود، تنها نمونه سفارشی 400GT که تا به حال تولید شده است را پوشش خواهیم داد و در مورد Islero زیبا صحبت خواهیم کرد.
[Images: Lamborghini, Pirelli, YouTube]
یک خودی TTAC شوید. جدیدترین ها را دریافت کنید اخبار، ویژگی ها، موارد TTAC و هر چیز دیگری که ابتدا با عضویت در ما به حقیقت در مورد اتومبیل ها می رسد. خبرنامه.