تقریباً جدید آئودی S8 از سال 2001 (قسمت اول)
Rare Rides پیش از این سدان امروزی را در یک V8 Quattro بسیار مروارید 1990 نشان داده است. پس از آنکه آئودی چند سال به طور ناموفق در تلاش برای فروش اولین تلاش خود در ساخت یک سدان پرچمدار در اندازه بزرگ بود ، درسهایی را از D1 آموخت و D2 A8 و S8 را توسعه داد.
امروز ما در درجه اول بر پایه های A8 تمرکز خواهیم کرد که S8 را امکان پذیر می کند. کار بر روی سکوی D2 در سال 1982 آغاز شد که فردیناند پیچ با شرکت آلومینیوم امریکا قرارداد توسعه امضا کرد (احتمالاً شما آن را Alcoa می نامید). هدف این توافق نامه استفاده از فناوری آلومینیوم برای طراحی یک سدان سبک تر از سایر اتومبیل های کلاس مشابه بود.
صرفه جویی در وزن از طریق فلزات سبک تر ، سیستم سنگین چهار چرخ Quattro سنگین را جبران می کند که در هر پرچمدار آئودی داده می شد. D2 که مشتاق تکرار همان اشتباه مشترک پلت فرم با V8 Quattro نبود ، تکامل فولاد D1 نبود بلکه یک پلت فرم کاملاً جدید مونوکوک آلومینیومی بود. آئودی آن را ASF یا آئودی Space Frame لقب داد. آرم Space Frame با افتخار در ستون های پایین b هر A8 نشان داده می شد.
A8 جدید در نمایشگاه خودرو ژنو 1994 ارائه شد و در اواخر همان سال تولید شد. در ابتدا پیشنهاد جدید آئودی برای انجام وظیفه آمریکای شمالی کاملاً آماده نبود: A8 تا سال مدل 1997 وارد ایالات متحده نشد و از زمان محدودیت آن نسبت به سایر بازارها محدودتر بود. A8 های محدود آمریکای شمالی مجهز به چهار چرخ متحرک کواترو و (به دلایل واضح) گیربکس پنج سرعته اتوماتیک بودند. در حالی که به بازارهای خارج از آمریکای شمالی موتورهای V6 بنزین و اقناع دیزل پیشنهاد می شد ، همه A8 های آمریکای شمالی مجهز به آئودی 4.2 لیتری V8 بودند. تمام نمونه های آمریکای شمالی از سال 1999 فاصله محوری داشتند ، اما شاسی بلند برای سال 2000 وارد شد. L پنج اینچ فضای عقب اضافی را ارائه می داد و به این معنی بود که صفحات با پیشنهادات BMW و Mercedes-Benz که دارای طول طولانی هستند ، رقابت بیشتری دارند. نسخه نهایی با موتور 6.0 لیتری W12 از سال 2001 ارائه شد و بسیار گران قیمت بود.
ما پایه و اساس را پوشانده ایم ، بنابراین در قسمت دوم ما در مورد تبدیل A8 آئودی به یک سدان اسپرت با عملکرد بالا صحبت خواهیم کرد. و من S8 فروشی را که به سختی استفاده شده است به شما نشان می دهم.
[Images: Audi]