بیو گرافی ماشین ها

2000: ماشین‌های حراج یدک‌کش سانفرانسیسکو حیاط پشتی من را پر کردند


یافتن نظرات توسط Make:

توسط در 2 فوریه 2011

با بررسی جفت‌های اسلاید استریو 35 میلی‌متری 2X2X2 خود برای پست گذاشتن در Cars In Depth (الان حدود 15 سال است که با دوربین سه‌بعدی دو فیلم سر و کار دارم)، به نماهایی از ناوگان همیشه متنوع اخیر برخوردم- کامپکت‌های فرعی ژاپنی دهه 80/اوایل دهه 90 که در دوران شکوفایی حراج‌های بدنام خودروی «سیتی یدک‌کش» در سانفرانسیسکو داشتم.
از آن زمان به بعد، City Tow با Auto Return جایگزین شد، که مزایده‌های آن بسیار کمتر از جنون غرب وحشی در حراج‌های City Tow در حدود 2000 است. در آن روزها، شما به یک پارکینگ کثیف در اسکله 70 ظاهر می‌شدید، چند صد وسیله نقلیه یدک‌کش شده در وضعیت نامعلومی (آیا ماشین روشن می‌شود؟ آیا صندلی‌ها با سرنگ‌های کثیف پر شده بودند؟ چه کسی می‌داند؟) برای شاید 15 دقیقه ظاهر می‌شدید. ، سپس به مناقصه بپردازید. انبوه تبهکاران هانتر پوینت روند حراج را پر جنب و جوش نگه داشتند و سیویکز، ترسلز، کرولا و سنترا 10 تا 15 ساله معمولاً 100 تا 300 دلار می خریدند. من شغلی نه چندان دور از اسکله 70 داشتم، بنابراین اغلب می‌رفتم و چند صد دلار برای مثال یک CRX 86 یا 90 Prizm می‌ریختم. شما باید پولتان را بپردازید، با یک صندوق عقب پر از کلید ماشین 35 دلار بپردازید تا کلیدی را پیدا کنید که مناسب سواری جدیدتان باشد، سپس به یکی دیگر با باتری ماشین در سبد خرید 5 دلار برای شروع سریع پرداخت کنید. من همیشه مایع استارت و جعبه ابزار بدون استخوان می آوردم و هرگز یک بار تویوتا، هوندا یا نیسانی نخریدم که روشن نشود (اگرچه من انجام داد یک بار یک واگن Tercel بخرید که فقط دارای دنده های سوم تا پنجم بود، که بالا رفتن از جاده دسترسی پرشیب از اسکله 70 را به یک ماجراجویی واقعی تبدیل کرد.

بعد از اینکه من یک جعبه دنده Pick-N-Pull را عوض کردم، ترسل در نهایت یک نگهبان شد. من واگن قبلی Tercel خود را – که یک مدل 4WD بود – با مردی که در Alternative Tentacles کار می‌کرد، عوض کرده بودم، در ازای یک دسته از آلبوم‌های اثر هنری بحث‌برانگیز HR Giger که در آلبوم Dead Kennedys استفاده شده بود. فرانکن مسیح. هوم… تعجب می کنم که آیا آنها اکنون ارزشی دارند؟ دو خودروی دیگر در عکس بالا – یک هاچ بک Tercel 90 و یک نیسان سنترا کوپه 91 – به این اندازه طولانی نمی ماندند. با این حال، من فکر می‌کنم که اوایل دهه 90 واقعاً عصر طلایی کامپکت‌های فرعی ژاپنی بود. همه آنها تزریق سوخت داشتند، مسافت پیموده شده بنزین زیادی داشتند و ثابت بودند کم اهمیت.

ما کی هستیم

  • آدام تونگه
  • بوزی تاتاروویچ
  • کوری لوئیس
  • جو بوراس
  • مارک باروث
  • رونی شرایبر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *