بیو گرافی ماشین ها

Sbarro Windhound 1978، یک SUV لوکس 6.9 لیتری

سواری نادر امروز سومین خودروی این سری از طراح فرانکو سبارو است. اولین ساخته Sbarro ما برداشتی خاص برای موج سواری از سیتروئن برلینگو بود و دومی یک هاچ بک بسیار داغ به نام Super Eight – فراری در زیر آن.

در حالی که هر دوی این خلاقیت ها یکبار تمرین یک ظاهر طراحی شده بودند ، Sbarro امروزی در واقع وارد تولید بسیار محدودی شد. ارائه بادگیر سال 1978.

دنیای SUV تمام اندازه اواخر دهه هفتاد با امروز بسیار متفاوت بود، حتی اگر همه نام‌های حاضر را بشناسید. کامیون هایی مانند تویوتا لندکروز ، مرسدس بنز G-Wagen ، Range Rover و International Harvester Scout دقیقاً همین بودند: کامیون. تزئینات آنها حداقل بود ، بیشتر اوقات فقط با دو در دیده می شدند و گاهی صندلی عقب اختیاری بود. چوب یا چرم وجود نداشت ، اما می توان سطوح صندلی وینیل و حداقل عایق صوتی را پیدا کرد. یک استثنا از این قاعده وجود داشت، جیپ گرند واگنیر مجلل.

اما برخی از بینندگان در آن زمان پتانسیل این کار را مشاهده کردند لوکس تر SUV های خارج از جاده ما یکی از اولین نمونه‌های چنین کامیون لوکسی را قبلاً پوشش داده‌ایم: سافاری Monteverdi که در سال 1977 در سوئیس به فروش رسید. بر اساس IH Scout II، سافاری تنها یک سال Sbarro را شکست داد.

اساس Windhound G-Wagen فوق بود ، مکان بدی برای شروع نبود. Sbarro با استفاده از شاسی G ، بدنه ای کاملاً متفاوت را در بالا طراحی کرد. با طراحی اصلی خود ، Windhound کارها را یک قدم جلوتر از تعویض کلیپ ها در Safari انجام داد. Windhound با دو یا چهار درب موجود بود و به نوعی شبیه تویوتا 4 رانر دهه هشتاد بود. بادگیرهای چهار دری با دو چراغ جلو مستطیلی شکل مشخص شدند ، در حالی که در دو در از چراغ های چهار دایره ای استفاده می شد. یک ویژگی بارز اسپویلر سقفی جمع شده در بالای دریچه عقب بود. این در یک مثال با لوله های اگزوز که بالا رفت تکمیل شد بر فراز ریل های سقف همه نمونه ها دارای فضای داخلی پر از چوب و تزئینات چرمی و طراحی غیر معمول درب عقب با پنجره های پشتی دوتایی پایین تر بودند. بادگیر دومین طرح اولیه Sbarro بود ، زیرا او قسمت اول دهه را صرف ساختن ماشین های ماکت (معمولاً بی ام و) کرده بود. اولین طرح اولیه او مربوط به سال 1974 بود و یک خودروی اسپرت شبیه موتور مازراتی شبیه موتور به نام Stash بود که طراحی داخلی آن توسط پیر کاردین انجام شده بود. بعداً به آن می پردازیم.

Windhound قدرتمندتر از سایر SUV های ارائه شده بود و به همین دلیل از 6.8 لیتری V8 از 450SEL 6.9 به عنوان انگیزه اصلی خود استفاده کرد. V8 برای 282 اسب خوب و 410 پوند فوت گشتاور خوب بود ، در دهه هفتاد مه آلود بسیار چشمگیر بود. به طور معمول گیربکس جفت شده به آن یک گیربکس سه سرعته اتوماتیک بود.

به طور معمول در بالا استفاده می شود و برای موتور 6.9 نیز کاربرد دارد، زیرا Windhound یک کامیون سفارشی بود. اگرچه شاسی آن G-Wagen باقی ماند ، اما کامیون بالای آن به دلخواه مشتری از موتورهای مختلف تغذیه می کرد. در شش نمونه از موتور مرسدس 6.9 و در دو مورد از موتور BMW استفاده شده است. پنج موتور دیگر جیپ استفاده کردند. سرانجام ، یکی از 2.8 inline-six از 280GE استفاده کرد. پس از دویدن 14 خودرو ، Windhound از رادار جهان ناپدید شد و Sbarro به کارهای دیگر رفت. SUV های لوکس اصلی حدود یک دهه بعد وارد بازار می شوند.

[Images: Sbarro]

خودی TTAC شوید. با عضویت در ما ، آخرین اخبار ، ویژگی ها ، ویژگی های TTAC و سایر مواردی که در مورد اتومبیل به حقیقت می رسد را دریافت کنید خبرنامهبه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *